Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Φθινοπωρινό Φύλλο

Είναι ωραίο το φθινόπωρο που σιγά σιγά ντύνει με τη φορεσιά του την φύση!!!
Όπως κάθε φθινόπωρο έτσι κι αυτό οριοθετεί με μια γλυκιά μελαγχολία την δική μου φύση.
Πάντα κάθε φθινόπωρο δέχομαι μια επίσκεψη ενός παλιού φίλου με τις θύμησες του και τις γλυκόπικρες αναμνήσεις του.
Πάντα με θυμάται και πάντα με αναστατώνει τόσο περίεργα και τόσο μοναδικά.
Ευτυχώς που ζώ σε ένα μικρό νήσί αυτήν την περίοδο και μου αρέσει να βλέπω την αλλαγή της φύσης να καθρεπτίζεται στο χώρο και ο χώρος να πέρνει λίγο και από τη δική μου φύση.
Παλιοί έρωτες και αγάπες ξανά με ένα μελαγχολικό βλέμμα την πόρτα χτυπούν...
Φιλίες που μας άγγιξαν με το πέρασμα του χρόνου και της ρουτίνας έμειναν στο περιθώριο
Θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοια εποχή τον εαυτό μου να καταβάλεται από απουσίες σημαντικών ανθρώπων από τη ζωή μου.
Να οριοθετώ την νέα μου αρχή και πάλι καθε φθινόπωρο να αλλάζω τα όρια μου.
Γλυκιά μελαγχολία...γεμάτη γέλια και υποσχέσεις θύμησες αγαπημένες μου και μοναδικά κλεισμένες μου στο δικό μου κόσμο.
Φιλοι μου αγαπημένοι χαθήκαμε δεν έχουμε την αγκαλιά του άλλου μέσα να χωθούμε...
κι εκεί γλυκά να μείνουμε για λίγο..όσο μπορεί να κρατήσει αυτή η γλυκιά στιγμή..

Σχέσεις που έσβησαν ένα φθινοπωρινό χάραμα και που ποτέ δεν θα μάθουμε το πραγματικό γιατί..
Ίσως γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου...παρα μόνο ωριμάζουν σε κάποιους τομείς...
Νέοι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας..μια ζωή γεμάτη από όμορφα πρόσωπα, άλλοτε χαμογελαστά και άλλοτε
κατσουφιασμένα γιατί θέλουν από καπου να πιαστούν.
Οι δυνατοί πόσο αδύναμοι αισθάνονται που ποτέ δεν το δείχνουν...
Μερικές φορές η σιωπή είναι τόση μεγάλη που αισθάνεσαι ότι βγάζει μια τεράστια κραυγή..
Ποιος όμως την ακούει?
Κουράστηκα να την ακούω μόνη μου και να μην πέρνω απάντηση..
όταν το κενό σε διαπερνά τι κάνεις? πως το διώχνεις?
Κουράστηκα να αναλώνομαι παλιέ μου φίλε - εραστή μου, της καρδιά μου πρώτε χτύπε, συνέχεια στο δικό σου παρελθόν που ζητάς να με σπρώχνεις.. Δεν θα γίνω το δικό σου κίτρινο φύλλο που σαν αγέρας θα με ρίξεις στο χώμα κοπριά να γίνω για να τραφούν οι δικές σου οι ρίζες..
Φύσα με να πέσω σε άλλη γή κι εκεί να γίνω κοπριά και να ανθίσω ενός νέου δέντρου το καρπό....

Δεν υπάρχουν σχόλια: