Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Δύο καρδιές σε μια

Δώσε μου το δάκρυ σου…
Κι εγώ θάλασσα θα το κάνω, και θα την περπατήσω
Δώσε μου το μάτια σου
Κι θα τα κάνω ουρανό να τον κοιτώ
Δώσε μου την αγκαλιά σου
Κι εγώ θα την κάνω ηλιαχτίδες να με ζεσταίνουν
Δώσε μου το γέλιο σου
Και θα το κάνω ταξιδιάρικο πουλί μαζί του να ταξιδεύω
Δώσε μου τη χαρά σου
Και θα την κάνω δική μου για να χαίρομαι μαζί σου
Δώσε μου το φιλί σου
Κι εγώ θα κοκκινίσω από το πάθος μας τη φύση..
Δώσε μου το κορμί σου
Κι εγώ το πιο απόμακρο ακρογιάλι θα το κάνω μόνο εγώ εκεί να αράζω
Δώσε μου την πίκρα σου
Και θα την κάνω κύμα μες στη θάλασσα και μακρυά θα το στείλω
Δώς μου την καρδιά σου
Κι εγώ χτύπους της δικής μου θα την κάνω για να χτυπάμε μέσα από μια …
Πες μου το Σαγαπώ, να σου το πω κι εγώ και μαζί θα πορευτούμε στο δρόμο που θα μας οδηγήσει στην αυλή του Παραδείσου με τις ανθισμένες τριανταφυλλιές!!!

3 σχόλια:

Filho do Vento είπε...

Δώσε μου το άρωμά σου
Και εγώ θα τ’ ακολουθήσω μέχρι να σε βρω
Δώσε μου τ’ αγκάθια σου
Και εγώ μ΄ αυτά θα σκίσω τη θάλασσα που μας χωρίζει
Δως μου τα πέταλά σου
Και θα τα κάνω δρόμο, στην καρδιά σου για να φτάσω
Είμαι έξω απ’ τη πόρτα της Παραδείσου
και σε περιμένω

Δακανάλη Μαρία είπε...

Καλησπέρα Αγαπητέ filho do vento..
Σε ευχαριστώ πολύ που έδωσες μια όμορφη συνέχεια σε αυτό που άρχισα.. τα "κέρδη" της καρδιάς μας μισα-μισά, ε?
Να έχεις μια όμορφη βραδιά!!

Unknown είπε...

υπαροχο...
τρυπαμε με τα αγκαθια σου
δεν θα πονεσω μα θα σε αγαπησω
πιοτερο...