Ακυβέρνητο καράβι

Μην εγκαταλειπεις το πλοίο δεν πρέπει να μεινει ακυβέρνητο..θα πέσει σε παγόβουνο
και στα δυο θα σε κόψει..θα κοπεις γιατι απλα εσυ το αφησες να φύγει εκτος πορειας..
Δεν ειδοποίησες πως θα αφήσεις το τιμόνι και το καράβι χάθηκε μέσα στα άλλα ναυάγια της ψυχής σου
Τι φοβήθηκες, πως δεν ήσουν καλος καπετάνιος?Μπορει αυτο να ήταν η μεγάλη σου φοβία ή μαλλον δεν άντεξες
τις σκέψεις σου που σου λεγαν προχώρα και δεν το κανες και τώρα είναι βυθισμένο εκει..
Το πλήρωμα σου σώθηκε και να που κάνει το ταξίδι που δεν του πρόσφερες εσυ με άλλον καπετανιο
Κοιτα ποσο ευτυχισμένοι είναι? δεν το αντέχεις ετσι? κι ομως ναι είναι η αλήθεια..
Εγινες κρυψινος και δεν έδειξες τίποτα από ολα εκεινα που ήθελες να δειξεις και καλα εκανες..
Τώρα μείνε εδω και γίνε ένα με τη ΄θάλασσα και τραγούδησε τους στιχους:
"Πέσ μου θάλασσα ποσα μυστικά σου
απ το κοσμο κρυβεις και με στη σιωπης τα βαθεια χρόνια τα κλεινεις
Ποια ναυαγια λαθη αλλωτινα σου λαφυρα της μνημης με
μαργαρηταρια κρυφα χρονια τα κλεινεις
θαλασσα μου σαν κι εσενα καποτε φουρτουνες σηκωνα κι εγω
στα νερα μου τα αγριεμενα αγαπες αδικουσα διχως να σκεφτω
κι εστειλα πολλες φορε καραβια στης καρδιας μου το βυθο..ιδια εγω με σενα
θαλασσα μου σα κι εσενα με ναυαγια τωρα ζω παλια
για οσες χαθηκαν ζωες στη μπορα το μετανιωσα μα ειναι αργα
κι εχω κανει πια τα λαθη δωρα δυο κοραλια αληθινα
στη καρδια κλεισμενα .. ιδια εγω με σενα..
Πεσ μου θαλασσα πόσα μυστικα σου
λαφυρα της μνημης με μαργαρητιρα ακρυβα χρονια με ντυνεις
θαλασσα μου σαν κι εσενα καποτε φουρτουνες σηκωνα κι εγω
στα νερα μου τα αγριεμενα αγαπες αδικουσα διχως να σκεφτω
κι εστειλα πολλες φορε καραβια στης καρδιας μου το βυθο..ιδια εγω με σενα
θαλασσα μου σα κι εσενα τωρα με ναυαγια ζω παλια
για οσες χαθηκαν ζωες στη μπορα το μετανιωσα μα ειναι αργα
κι εχω κανει πια τα λαθη δωρα δυο κοραλια αληθινα
στη καρδια κλεισμενα .. ιδια εγω με σενα.."
Αλκηστις Πρωτοψάλτη