Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

2η αγωνιστική με αποβολή

Σήμερα είχε μια υπέροχη μέρα, ανοιξιάτικη ημέρα, με την ατμόσφαιρα να μυρίζει από το ξύπνημα της φύσης, μυρωδιές μεθυστικές!!!!
Ξύπνησα το πρωί κι ενώ σηκώθηκα αργά, γιατί δε με πήρε νωρίς χτες ο ύπνος, αφού χάζευα τηλεόραση ως αργά, και μετά κατά τις 3:30 από κάτι περίεργους «ήχους» της νύχτας ενός ζευγαριού, με το που άνοιξα τα μάτια δεν ήθελα να κάνω κάτι από τα συνηθισμένα. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν είχα κάνει άλλη μέρα, αλλά δε μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Αρνήθηκα να κατέβω στην παραλία με την παρέα μου για καφέ, γιατί απλά δεν ήθελα να πάω και να στηθώ και να πιω τον καφέ μου, και να αναλωθώ σε μια διαδικασία που είχα κάνει και χτες το πρωί.
Ξέρω τι ήθελα, αλλά δε το έκανα, εκείνη τη στιγμή, γιατί σκέφτηκα ότι αν σκεφτόταν το ίδιο πράγμα, θα έπαιρνε το ρημάδι να μου πει να πάμε για καφέ. Πιστεύω ότι το σκέφτηκε, και το σκέφτεται αλλά είπαμε, θέλει χρόνο… κι εγώ ρε φίλε αλλά δεν το βρίσκω γιατί μου χεις πάρει τα μυαλά… και μερικές φορές και τον ύπνο μου..
Έτσι αρκέστηκα στο να πάω κατά τις 3 για φαγητό στη φίλη μου, που με είχε καλέσει. Ντύθηκα, στολίστηκα, σα τη μικρή σουσουράδα και πήρα τον κατήφορο για το σπίτι της. Καθώς περπατούσα στο δρόμο και ο ήλιος χτυπούσε το κορμί μου, και με ζέστανε , αισθάνθηκα πως τελικά δε πρέπει να περιμένεις τίποτα και από κανέναν, παρά ο χρόνος θα στο φέρει κοντά σου τη κατάλληλη στιγμή.
Όπως η φύση όποτε εκείνη μας δίνει τις ζεστές αχτίδες του ήλιου, για να μας ζεστάνει κάπως έτσι πρέπει να κάνει και η ζωή μας.. όταν το έχει ανάγκη θα το ζητήσει.
Το έκανε το ζήτησε και μετά …. Τι ? αυτό ήταν? Βάζεις τον άλλο να φτιάξει ιστορία, και λες να πάρουμε το χρόνο μας… α καλά, όσο καλή εικόνα και να έχω για σένα, όσα όμορφα συναισθήματα και αισθήματα μου ξυπνάς, θα αρχίσω να παίρνω ανάποδες και θα την κάνω πάλι τη βλακεία μου, το βλέπω, με τρώει εδώ και μέρες… και θα την κάνω σας λέω, πάλι θα αναφέρω κάτι που θα σταματήσει όλα αυτά που ζούμε έστω και τα μικρά βήματα που κάνουμε. Αν και να σας πω την αλήθεια, θα ήθελα να γινόντουσαν με πιο μεγάλες δρασκελιές… αλλά είπαμε κάναμε τη βλακεία πριν 2 βδομάδες και τώρα είμαστε με κόκκινη κάρτα και αποβολή από το παιχνίδι…
Α, ρε τελικά όλα στη ζωή μας είναι μια μπάλα, που την κλωτσάμε, μέχρι να βάλουμε γκολ, και αυτό-γκόλ !!!!Μπήκα στο παιχνίδι χωρίς προθέρμανση και τελικά για να αποφύγω το γκολ του, έβαλα αυτογκολ. Στη διάρκεια του αγώνα, πήγα να αμυνθώ και του έδωσα μια κλωτσιά στο καλάμι την ώρα της επίθεσης και τελικά κατάφερα να μου δώσει κόκκινη!!!
Ναι μου αρέσει το κόκκινο αλλά όχι έτσι… όχι έτσι με αποβολή και αποχή… άλλωστε για άμυνα το έκανα, δική μου.. κι εσύ με πάγωσες… μάφησες στον πάγκο… αλλά θα όταν θα μπω στον αγώνα?
Φίλε μου θα σκοράρω και θα πάρω τη ρεβάνς , κι εύχομαι να είναι γλυκιά πολύ γλυκιά η νίκη αυτή..
Θέλω μια φορά να σκοράρεις και να παίξεις έτσι όπως ξέρεις να παίζεις. Παίξε μπάλαααα!!!! Είμαι εδώ… και σε προκαλώ..
Διαφορετικά θα πάρω μετεγγραφή αν συνεχίσεις έτσι.

3 σχόλια:

demon είπε...

Και γιατί να μην την πάρεις τη μεταγραφή, μόνη σου, έτσι κι αλλιώς; Τι περιμένεις; Να τον χτυπήσουν οι ανοιξιάτικες μυρωδιές κατακούτελα; Άστο...

Δακανάλη Μαρία είπε...

Γιατι εκείνος ήταν που με έβαλε στη διαδικασία να δώσω μια ευκαιρία... ακόμα στη σχέση...αλλά τελικά το πρόβλημα του είναι μεγάλο, δε ήξερε οτι θέλει να μείνει μόνος...κι έπρεπε να δοκιμάσει μάλλον τι του πάει πιο πολύ , η συντροφιά, η αγκαλιά, και τα χάδια ή η μοναξιά...
and the oscar goes to... loneliness

pinos είπε...

ftiston to ftiseimo me metro kani kalo.
otan esei trexeis apo piso kai kanis ta prota bimata seinexeia o alos se exei dedomeni kai san dedomenio den exeis endiaferon ftiston adiaforise kai tote ua se prosexei ua anarotiuei ti egine kai an endiaferete gia esena tha frontisei na se kataxtisei kai tote h mpala poy les pernah sto dikosoy ghpedo.ala kai ekei theli prosoxei orimotita giati eykola mpori na poi den gamiete kai an den to poi aytos tha to poyn h fili giayton kai tha ton epoireasoyn.
kali tixei