Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Σπασμένα φτερά

Δανείστικα τα φτερά σου για να πετάξω μακριά εκεί ψηλά στον ουρανό..
Εκεί που μου έδειξες για να ανέβω…
Εκεί που μου είπες ότι όλα είναι όμορφα και μαγικά..
Εκεί που υπάρχει η αγάπη και ο έρωτας…
Εκεί που θα ήμασταν οι δυο μας..
Αυτό δε μου έλεγες? Αυτό μου έλεγες δε μπορεί να το πήρα πάλι όλο αυτό στραβά..
Δε μπορεί να έκανα λάθος για άλλη μια φορά.. όχι δε μπορεί να είμαι τόσο λάθος πια..
Δεν έφτιαξα μόνη μου αυτό το παραμύθι.. γιατί να ξέρεις ότι ποτέ δε μου άρεσαν τα παραμύθια.. ποτέ με ακούς? Ποτέ…. Και αυτό γιατί απλά στο παραμύθι το τέλος πάντα είναι γλυκόπικρο.. γιατί ποτέ δεν έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Ποτέ με ακούς?
Τα συχένομαι τα παραμύθια..
Φτιάχνω τις ιστορίες μου μόνο όταν έχω το κίνητρο και από την άλλη πλευρά.
Όταν ο άλλος θα μου δώσει τη τροφή για να πλέξουμε μαζί τις γραμμές από το παραμύθι… μόνο τότε φτιάχνω τις ιστορίες..ποτέ άλλοτε γιατί ξέρω ότι πληγώνουν, ματώνουν οι λέξεις και δε θέλω να μπαίνω στη διαδικασία αυτή.

Μου έδωσες τα φτερά.. και εκεί που μάθαινα τα βήματα για να σηκωθώ ψηλά.. δε μου είπες ξέρεις κάτι , τα φτερά αυτά είναι χρησιμοποιημένα ξανά.. και μπορεί να μη αντέξουν όταν ανέβεις σε μεγάλο ύψος..

Και να που με έριξες ,γιατί μου τα έδωσες τα τσακισμένα τα φτερά?
Γιατί με πλήγωσες?
έπεσα κάτω στη γη.. προσγειώθηκα με τον πιο άσχημο τρόπο..
Τα παραμύθια τέλειωσαν…
Οι ιστορίες επίσης…
Με πλήγωσες κι αυτή τη φορά πονάει περισσότερο από κάθε άλλη φορά…
Γιατί ενώ δεν ήθελα να μπω σε καμία ιστορία … γιατί πληγώθηκα από την προηγούμενη…. Εσύ ήρθες και έβαλες την υπογραφή σου με το χειρότερο τρόπο..
Προσπαθώ υποσεινήδητα να σε δικαιολογήσω… αλλά να ξέρεις όχι, δε αφήσω αυτό να γίνει.. καμία δικαιολογία … καμία.. και για κανέναν.
Το μόνο που θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω είναι τον εαυτό μου.. που ήθελε να ζήσει κάτι όμορφο αλλά να ξέρεις θα το βρει παρακάτω… αλλά τότε θα είναι αργά…


Τα γνωρίζω αυτά τα πισωγυρίσματα… αυτά είναι που με έκαναν για ένα μεγάλο διάστημα να χάσω τον εαυτό μου… αλλά όχι αυτή τη φορά δε θα το αφήσω να γίνει ξανά… όχι για κανέναν δεν αξίζει.. για κανέναν μακούς?

Έκανα τη βλακεία να πιστέψω.. .αλλά πάντα έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε ένα ψέμα κι ας είναι η φωτιά του να μας κάψει… έτσι δε λένε?
Όχι , κατηγορηματικά όχι… κανένα ψέμα δε αξίζει.. όσο αξίζεις εσυ ψυχή μου
Που πήγες να παίξεις με τα χαρτιά σου ανοιχτά..
Δεν έκανες κάτι λάθος ..
Εκείνος δεν ήταν έτοιμος , και έκανε λάθος προσέγγιση, λάθος… μακούς/???
Δεν ήταν εκείνος ήταν ένας ξένος .. ένας που πήρε τη θέση του και σε χρησιμοποίησε και σε πέταξε .. σε πέταξε στο καλάθι των αχρήστων… αλλά ψυχή μου ξέρεις τον τρόπο να βγεις από κει .. το έχεις ζήσει ξανά ..

Ξέρω ότι γελάς ψυχή μου, γιατί πιστεύεις ότι κάποιος εκεί πάνω σου παίζει ένα παιχνίδι.. αλλά δε θα το αφήσεις να συνεχιστεί αυτό το παιχνίδι… ε?

Όχι ρε άλλα παιχνίδια… και αν παίζετε παιχνίδια πέξτε με ανοιχτά χαρτιά…
Όχι μαλακίες… όχι άλλες μαλακίες…

3 σχόλια:

leftis είπε...

Eyxaristoyme gia ta kala sas logia, elate na mas breite sto group sto facebook,
thanks for the support!!!

sadwolf13 είπε...

kalispera
h Lydia mas fernei pio konta ...
exeis kai ena neo anagnosti apo simera

sadwolf13 είπε...

Ο λυκος αυτος που γραφει τα εχει ζησει αυτα τα μονοπατια . Τοτε που περιμενε τους αλλους για να πεταξει . Τοτε που η πτηση ηταν ενας αυτοσκοπος .
Μεχρι που μια μερα αλλαξα . Αλλαξα γιατι ειδα . Ειδα οτι ακομα και οι Μοναχικοι Λυκοι μπορει να ειναι καλα . Εμαθα να περπαταω μονος μου , να τραγουδαω μονος μου στο φεγγαρι της πανσεληνου . Αρχισα να κυνηγαω μονος μου και να παιζω ωρες και ωρες κυνηγωντας την ουρα μου .
Και μονο τοτε οταν εμαθα να ειμαι ανεξαρτητος , να μην ντρεπομαι αλλα να καμαρωνω για τις ουλες μου και τα σημαδια απο παλιες μαχες , βρηκα την αδελφη ψυχη .
Δεν ορμησα επανω της αλλα ακολουθησα την ιεροτελεστια του λυκου . Αρχικα ειμασταν στον ιδιο χωρο . Μετα υπηρξαν αψιμαχιες για ασημαντες αφορμες . Υστερα γιναμε φιλαρακια , κολλητοι και στο τελος , οταν πια ή θα γινομασταν εχθροι ή θα γινομασταν εραστες ερωτευτηκαμε . Βαλαμε πολυ κοπο και οι δυο .Αλλα σε λιγες μερες κλεινουμε 18 χρονια μαζι . Σχεδον τη μιση μας ζωη . Περασαμε απο την εδεμ και την κολαση . Και ζουμε την καθε μερα καλα . Με τισ στραβες και τις ισιες .
Μη θυμωνεις απο τη ζωη και τους ανοητους . Παντα να εχεις ανοιχτη καρδια γιατι οι ανοητοι δεν μπορουν να στην τσαλαπατησουν .
Η καθαρη ματια δεν φοβαται ουτε χανει το στοχο της . Μπορει να θολωσει απο τα δακρυα αλλα οταν αυτα στεγνωσουν βλεπει και παλι το δρομο της ομορφιας
Καληνυχτα και τα ξαναλεμε