"Η ευτυχία είναι σαν ένα μπουκάλι κρασί που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Μας περιμένει να το ανοίξουμε και να το πιούμε. Αλλά εμείς έχουμε χάσει το ανοιχτήρι."
Κάτσε να δεις που το είχα δει τελευταία φορά... στο ντουλάπι ... μμμ, όχι κάτσε να κάνω flash back..
Ναι, την τελευταία φορά το είχα χρησιμοποιήσει σ' ένα πάρτυ, ήμασταν δυο σε αυτό το πάρτυ, κάτι γιορτάζαμε, σαν μια μικρή επέτειο , τώρα χωρισμού, επέτειο γνωριμίας ... αγαπητό μου μπλόγκ, αυτό δεν το ενθυμούμε ορθώς.. είχαν γίνει και τόσα που ποιος τα σκαλίζει τώρα...
Τι λέγαμε? αν ναι !! ένα μπουκάλι κρασί που μας περιμένει κι εμείς το κοιτάμε σαν χάνοι, γιατί δεν μπορούμε να το ανοίξουμε. Ναι υπάρχουν και άλλοι τρόποι: ή σπας το μπουκάλι (ραγίζει, αυτό πάει για την ευτυχία που έρχεται ετεροχρονισμένα και θέλει απλώς να ξαναζεσταθεί στην αγκαλιά σου), οπότε αν θες να είσαι ατζαμής ο οίνος θα σου χυθεί και θα γεμίσει με γυαλιά , οπότε δεν το πίνεις απλά όπως είναι το πετάς στα σκουπίδια... ή απλά με ένα ωραιότατο μαχαίρι προσπαθείς σχεδόν με τελετουργικές κινήσεις να το ανοίξεις σπρώχνοντας το φελλό προς τα μέσα κι έτσι το μπουκάλι με τον οίνο τον έχεις διαφυλάξει και τον γεύεσαι όπως σου πρέπει...
Βέβαια υπάρχει και η εξής εκδοχή:
όλοι, πίστεψέ με όλοι, ξέρουμε που έχουμε το ανοιχτήρι, και αφού ανοίξουμε το μπουκάλι οφείλουμε να πιούμε να δοκιμάσουμε αν αυτή η γουλιά ευτυχίας είναι εύγευστη για τον δικό μας ουρανίσκο....αν δεν είναι και συνεχίσουμε να το πίνουμε τότε το μόνο που παθαίνουμε είναι να χαλάσουμε το στομάχι και τη γεύση μας, και εκεί ικανοποιούμε απλά την λαχτάρα του να πιούμε κάτι κι ας ... μας χαλάσει στο τέλος...το θέμα είναι δοκιμάζοντας τη πρώτη γουλιά, ξέρουμε αν θα πιούμε από αυτό το μπουκάλι κρασί ή θα προτιμήσουμε κάποιο άλλο... όπως και να χει στο τέλος πάλι ντίρλα γινόμαστε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου