Πάντα θα σε θυμάμαι σα μυρωδιά καλοκαιριού..

Μυρωδιά Καλοκαιριού από τα παιδικά χρόνια έντονα χαραγμένα
στο κουτί της μνήμης.. περπάτησα στα σοκάκια του χωριού..
και όλα ήταν εκεί .. κάθε μνήμη, κάθε ανάμνηση ξεπηδούσε
από μπροστά μου...

Είχα καιρό να πάω, και σήμερα λόγω της ημέρας, και του γεγονότος
έπρεπε...τα μάτια βουρκώναν γιατί ήταν λες και ήσουν εκεί...
δίπλα σε όλες τις στιγμές και μου κρατούσες το χεράκι μου,
και με περπατούσες, στις μυρωδιές από γιασεμιά, και βουκαμβίλιες
ήσουν εκεί... με άλλη όψη, πιστεύω ενός αερικού...

Δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτα ... όλα είναι εκεί στο χρονοντούλαπό μου...
κι εσύ μπορεί να βρίσκεσαι ψηλά αλλά είσαι εκεί..στην ξεχωριστή θέση
της καρδιάς μου...

Εκείνη, η γυναίκα και γιαγιά μου, δεν μπορούσε να έρθει ...
είναι σχεδόν κατάκοιτη όπως την άφησες ένα χρόνο πριν,
επιχειρήσαμε να την βάλουμε στο αυτοκίνητο να έρθει...
-γιατί παρά το Αλτσχάιμερ, αυτές τις στιγμές τις θυμάται
όπως και το λόγο που θα τη φέρναμε στο χωριό- δεν μπορούσε
ζορίστηκε και πιστεύω κι εσύ το είδες από ψηλά...

Περάσαμε από το σπίτι κι εκεί το δάκρυ χωρίς να το θέλω
άλλωστε σε αυτές τις περιπτώσεις δεν το θέλεις, έτρεξε...
έτρεξε γιατί το σπίτι πια 2 χρόνια τώρα είναι κλειστό. από τότε
που πέσατε και σας φέραμε στο δικό μας σπίτι...

Λυπήθηκα πολύ που αναμνήσεις μου θα ήθελα
να γινότουσαν για μια στιγμή ξανά πράξεις...
έβλεπα ανθρώπους στα σοκάκια - νέους όχι τα παλιά γερόντια,
που δεν υπάρχουν- έβλεπα ανακαινισμένα σπίτια,
όλα ήταν ένα μείγμα παλιάς και νέας εποχής...


Σε ευχαριστώ που με έκανες να θυμηθώ για ακόμα μια φορά
τις ιστορίες μας...Πάντα θα σε θυμάμαι σα μυρωδιά καλοκαιριού..

το ξέρεις και το ξέρω.....να σαι καλά εκεί που βρίσκεσαι τώρα....






Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.