Γομολάστιχα

Είναι μαγκιά να ξέρεις βαθιά να αγαπάς!

Και γι αυτή την αγάπη αξίζει να πολεμάς.

Αυτό που νιώθεις μέσα σου, είναι για άλλους μοναδικό,

Για άλλους απλό, για άλλους δύσκολο να το πουν αλλά

Ξέρουν να το εκφράζουν με πράξεις, αλλά είναι αυτό

Που αισθάνονται… ΑΓΑΠΗ!!!

Θα νικήσω όλους τους δράκους …

Θα νικήσω όλα εκείνα που περιέχει ο φόβος.

Να ξέρεις καμιά φορά νομίζουμε ότι έχουμε αφεθεί..

Δεν είναι έτσι, μπορεί έτσι να φαίνεται αλλά εκείνο που

Δυναμώνει μέσα μας είναι η αγάπη για τους άλλους..

Παίρνω μια γομολάστιχα και ξεκινάω να σβήνω ….

Αλλά για να έχει επιτυχία το σβήσιμο πρέπει να γίνει

Και από τις δυο πλευρές.. γιατί μπορεί όλα να γράφτηκαν στην

Μια πλευρά του χαρτιού αλλά αποτυπώθηκαν και στην άλλη σελίδα.

Θα με βοηθήσεις ? Θέλεις?

Εγώ θέλω να το κάνω … να γιορτάσω το σβήσιμο κάθε γράμματος,

Κάθε λέξης, κάθε πρότασης αρκεί να ξέρω ότι κι εσύ μπορείς και είσαι σε θέση

να το κάνεις.

Αλλά θέλω να το βλέπω στο βλέμμα σου, θέλω να το βλέπω στα μάτια σου,

Θέλω να το βλέπω στην καρδιά της ψυχής σου!!!

Θέλω να πιάσουμε μαζί χέρι με χέρι και να τα διαγράφουμε ένα – ένα …

Έλα να λυτρωθούμε … θα δεις κι εγώ θα είμαι αλλιώς..

Όποιος αγαπάει το μπορεί … Κάντο … έλα μαζί μου!!!

Είμαι εδώ … δεν έχω εγκαταλείψει αυτό προσπαθώ να σου πω….

Είμαι εδώ…. Για να χαρούμε την νέα αρχή… την ανατολή που μοιάζει

Με τη δύση μόνο στα χρώματα .. γιατί η ανατολή εμπεριέχει όλες τις καιρικές διακυμάνσεις που πάντα υπάρχουν στη ζωή μας, που όμως τις δεχόμαστε και τις πολεμάμε μόνο όταν έχουμε γύρω μας, δίπλα μας, ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας νοιάζονται . Ενώ τη δύση μετά την πλαισιώνει το σκοτάδι…

Σου λέω λοιπόν να αφήσουμε το σκοτάδι ….… ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ: «Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΡΩΓΟΥΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ»

Το έχεις κάνει πράξη, το έχεις λάβει.. Μερικές φορές χρειαζόμαστε περισσότερη επιβεβαίωση …. Είμαστε εδώ για να το επιβεβαιώνουμε…

Να ήξερες πόσο πολύ πονάει …. Ποιο? Το ότι σε νιώθω… αισθάνομαι ό,τι αισθάνεσαι , απλά θα ήθελα να είμαι εκεί αν φυσικά με αποδεχτείς ξανά..

Να σου πω ότι πονάω όταν πονάς, γελάω όταν γελάς, χαίρομαι όταν χαίρεσαι.

Μια παλιότερη καταχώρησή μου τα λέει όλα. Όλα όσα τώρα αισθανόμαστε.. «Προφητική» τότε, πραγματικότητα τώρα!

http://faretalegonebad.blogspot.com/2010/03/blog-post_05.html