Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

(Α)ορατο χέρι



Ξύπνησα μέσα από το όνειρο....
Πήρα μια φαλτσέτα και άρχισα
να κόβω... να κόβω τις ανάσες μου
τις σκέψεις και τα σύννεφα
που είχαν ακόμα μείνει
από τ'όνειρο..

Δεν ήθελα τα μάτια
να ξαναδακρύσουν
να σηκωθώ από
τον εφιάλτη μου..

Εφιάλτης... ένας άγριος
με σκουρόχρωμο δέρμα
μαύρα ρούχα,
μακριά μαύρα μαλλιά
με σκληρά χαρακτηριστικά

Είχε πάρει την μιλιά μας..
Έβλεπα τη ζωή από ψηλά..
μέσα σε ένα αμφιθέατρο
να μιλάμε αλλά να μην ακούμε
ουτε εσύ αλλά ούτε κι εγώ
τις φωνές μας....

Πανικός! Ουρλιαχτά,
μα εσύ χωρίς ταραχή
απλά γελούσες
έπνιγες τον πανικό μου
στο γέλιο σου

Δεν το άκουγα...
ήταν λες κι έβλεπα
βουβή ταινία
αλλά
άστραφτες!!
από χαρά...

Τελικά, εσύ κι εγώ
ήμασταν το ίδιο
άτομο...
Και λέω δε μπορεί
υπάρχει τρόπος
να ξεφύγω από όλο αυτό
το παράλογο...

Είπα θα φωνάξω
θα φωνάξω δυνατά!
Έβγαλα κραυγή
και με μιας
ο πανικόβλητος εαυτός
έγινε χιλιάδες μικροί κόκκοι
μικροί εαυτοί σκορπισμένοι
στο έδαφος!!

Για πρώτη φορά
έκλαψα και το κλάμα
το άκουγα, το ένιωθα
μέσα στον ύπνο μου!

Με ξύπνησε ένα χέρι...
ένα αόρατο χέρι...
μια αόρατη μορφή...
"μη κλαις! πάει πέρασε"
ήταν η μορφή σου ...

δύο ονειρα μέσα σε ένα
και τότε ξύπνησα...
είδα την λιακάδα να μου κλείνει
το μάτι... και την μορφή σου
και είπα θα το τολμήσω...

Καλά έκανα?
Αόρατα είσαι εκεί ... δίπλα
Αόρατα είμαι εκεί .. Δίπλα
Αόρατα είμαστε κοντά...
τι κι αν δεν αγκαλιαζόμαστε
τι κι αν δεν περνάμε τα
χέρια στους ώμους
μου αρκεί που αόρατα...
είμαστε δίπλα δίπλα ...

Καλό δρόμο, να έχεις!!!

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μου το αφιερώνω...

Καλό βράδυ εύχομαι

Δακανάλη Μαρία είπε...

Αφιερωμένο λοιπόν....

Να σαι καλά...
Καλό βράδυ!!!! χωρίς εφιάλτες