Σάββατο 2 Απριλίου 2011

μετεγχειρητική φόρτιση ή φόρτιση γενικώς ?

Όλα πήγαν καλά..
Το χειρουργείο ... κι Εκείνος
βγήκε και μετά από λίγες ώρες
έκανε και χιούμορ..ο Πατέρας μου
πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, προσπαθεί
να κρύψει τον πόνο του, πετώντας ατάκες
έτσι κι έκανε... κάπως χτες το βράδυ είχα ηρεμήσει
και είχα αποδεχτεί το γεγονός ότι για ακόμα μια φορά
θα μέναμε μερικές ημέρες στο νοσοκομείο..


Ξέρεις τώρα δυο μέρες έχει επανέλθει
ο Φόβος μου για τα νοσοκομεία... αλλά το κοντρολάρουμε..


Σήμερα ήταν καλύτερα...
Κι εκεί που ήμουν στο θάλαμο
έπιασα κουβέντα με έναν άλλο
ασθενή...
Τι γλυκύτατος κύριος, εκεί γύρω
στα 75 ... βέβαια με σόκαρε
αυτό που μου είπε...
κι εκείνος εγχειρισμένος αλλά
σήμερα έδειχνε να τα είχε χαμένα
μάλλον από τη νάρκωση...
έχασε τον προσανατολισμό του...
'Επιασα λοιπόν κουβέντα μαζί του...
για να τον ηρεμήσω ....
Κι εκεί λίγο πριν πρωτό ξεκινήσουμε
την κουβέντα μου είπε:
"Σε είδα από την ώρα που μπήκες μέσα
σε ένιωσα χωρίς να μιλήσουμε καν ...από
χτες που περίμενες, εδώ στο θάλαμο..
ότι εσύ μιλάς με την καρδιά σου.......
γιατί θυσιάζεις τον εαυτό σου, δίνοντας
αγάπη παντού..κι αυτό αξίζει...."

Τα έχασα ... !!! Ταράχτηκα....
Τα δάκρυα ήθελα να κυλήσουν
αν και είχαν σταθεί εκεί στην άκρη..
εκείνος όμως με κατάλαβε ....
μιλήσαμε για εκείνον για το πως
τον λένε, τι δουλειά έκανε... κι εκεί
μου είπε... "αγράμματος... αλλά με δίδαξε
το χαρτί της ζωής και το μολύβι της καρδιάς.."
ένας κύριος που στην πορεία της κουβέντας
μας με έκανε πολλές φορές να δακρύσω...
ήθελα να τρέξω έξω....
να πάρω τηλέφωνο να σου πω:
"δεν έχει καμία σημασία πλέον τι
θα ήθελα να σου πω..."

Γύρισα σπίτι πριν λίγο και νιώθω πολύ λυπημένη....
Λυπημένη γιατί τράβηξες μια γραμμή....
κι εγώ αυτή τη στιγμή ή πρέπει να την κόψω ή
να πατήσω πάνω της....
Τι θα ήθελες?
Αλήθεια ή Ψέμα....
Ένα Ψέμα ; θα πατήσω πάνω της, και θα την κάνω ακόμα πιο έντονη...
κι ας ματώνω... κι ας πονάω κι ας δακρύζω, κι ας λέω
δεν μπορεί όλα να τελειώνουν έτσι ... χωρίς να πούμε
τι νιώθουμε ή έστω γιατί το νιώθουμε..
δεν πονάω μόνο για μένα αλλά και για σένα...
θα μου πεις δε πρέπει να πονάς, δεν θέλω να πονάς
για μένα.. μα ξέρεις όταν τα έχεις δώσει όλα, έτσι όπως
το εννοώ εγώ το όλα,
σε ανθρώπους που ξέρεις , ότι σε αγάπησαν σε αγαπάνε
που εμπιστεύτηκες τα πιο κρυμμένα μυστικά σου, που
γύμνωσες και άφησες τον εαυτό σου να αποκαλυφτεί
να κλάψει, να γελάσει, να φωνάξει, να ουρλιάξει,
να γευτεί την αγάπη του άλλου, να δώσεις τον εαυτό σου
πονάει αυτό το Μαζί ... που τώρα πρέπει να χωριστεί...
γιατί αυτός ο χωρισμός είναι χειρότερος από το να χωρίζεις
από μια σχέση με κάποιο σύντροφο...
Βιώνω ένα πένθος ... που δε ξέρω ποιον να θρηνίσω
εμένα, εσένα, εμάς...δε ξέρω γιατί να πρωτοκλάψω...
Σπαράζει το μέσα μου ...

Μια Αλήθεια ; πρέπει να την κόψω....
Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ξέρω ότι το θέλεις κι εσύ...
αλλά εσύ μου έχεις στείλει άλλα μηνύματα.. ότι δεν νιώθεις
ακόμα σιγουριά για το τι θες πραγματικά...

Βρες το θάρρος και θα το αντέξουμε...
θα βρούμε τη Δύναμη...
Καληνύχτα.....

6 σχόλια:

AERIKO είπε...

Τριανταφυλλένια..το άρωμα της ψυχής σου δεν γινεται να το νοιωσουν οι παρούσες απουσίες της ζωής.Όλα είναι θέμα χρόνου
μα θαρρώ πως όλα συμβαίνουν για να αναγνωρίσουμε στην ώρα του το αληθινό αγκάλιασμα αυτό που σκουπίζει τα δάκρυα και δεν τα προκαλεί.Όταν ακούς την καρδιά σου δεν χάνεις το δρόμο σου..αυτο μονο θα πω γιατι με κατασυγκίνησε το γραπτο σου απόψε.

Δακανάλη Μαρία είπε...

ευχαριστώ για το πέρασμα ΑΕΡΙΚΟ μου.. να ξέρεις ότι σε παρακολουθώ...

yannidakis είπε...

το πρόβλημα είναι να μην μπορεί κανείς να ανασηκωθεί από το βάθος του προσωπικού του τάφου :[

Δακανάλη Μαρία είπε...

Yannidaki:
όποιο και να ειναι το πρόβλημα, ακόμα και αυτό το βάθος του προσωπικού τάφου, με βοήθεια, με προσευχή προς το Θεό μας, με πίστη και με υπομονή, κάποια στιγμή τα μάτια το σώμα και η ψυχή θα έχουν φτάσει στην επιφάνεια... μέχρι τότε, απλά υπομένεις αυτό το βάθος...
Γιατί αν ήθελα να βάλω τον εγωισμό, δε χωράει ... πάντα στη ζωή μου έμαθα να παλευω και να εξωτερικεύω τα όποια συναισθήματα χαράς, αγάπης, γέλιου, πόνου, δάκρυ, χωρισμού, θρυμμάτισμα της ψυχής... όλα είναι ο εαυτός μου... όλα είμαι ΕΓΩ ... αν δεν αποδέχομαι την όποια συναισθηματική μου κατάσταση και απλά την καλύπτω με μάσκες.. τότε και πάλι θα φτάσει το σημείο η Ψυχή να πλαντάξει μέσα μου... άρα
βιώνω ότι θέλω να βιώσω με όλο μου το Είναι και μέσα από αυτό θα έρθει η ώρα που θα βγω με το κεφάλι ψηλα!!!

Ανώνυμος είπε...

το μαζί αν χωριστεί σημαίνει ότι παύει να είναι εφικτό...το θέμα είναι τα κομμάτια της διαχώρισης του ένα σε ΔΥΟ...

Δακανάλη Μαρία είπε...

Dark13Sun: αυτό σκέφτομαι κι εγώ φίλε μου, το διαχωρισμό του ένα σε δύο... πως θα το αντέξουμε ... όχι μόνο εγώ αλλά και η άλλη πλευρά... αυτό δεν μπορώ, αυτό δεν αντέχω ...