Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

κατάθεση ψυχής προς την ανάβαση



Είναι ετούτες οι ημέρες..η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών..
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός εκρίθη και καταδικάστηκε να
πάρει όλες τις αμαρτίες και να τις κουβαλήσει, στο δικό Του
Σταυρό και στη δική του Ανάβαση προς το Γολγοθά.
Κι εμείς εδώ καθημερινά, μέρα με τη μέρα, χρόνια με τα χρόνια
κουβαλάμε ο καθένας το δικό του Σταυρό... και πορευόμαστε
προς την Ανάβαση μας.. κουραζόμαστε με όσα έχουμε
συσσωρεύσει στις πλάτες μας, αναστενάζουμε, πέφτουμε,
σηκωνόμαστε, συνεχίζουμε, ξανά πέφτουμε και πάει λέγοντας.
Όλες οι δοκιμασίες μας, μας κάνουν μερικές φορές να πεισμώνουμε
να μη το βάζουμε κάτω. Κι εκείνη η πιο σημαντική δοκιμασία, μέσα από
όλα αυτά είναι η εσωτερική μας ανακάλυψη, τα υπαρξιακά μας θέματα..
που άλλοτε είναι σοβαρά κι άλλοτε λιγότερο σοβαρά.
Όταν όμως έχουμε αγάπη γύρω μας, όταν δίνουμε αγάπη γύρω μας,
όλα μπορούμε να τα αντέξουμε.
Μερικές φορές αισθάνομαι ότι τα συναισθήματά μου, για κάποιους λόγους
άλλοτε μεγεθύνονται κι άλλοτε συρρικνώνονται απίστευτα γρήγορα.
Λες και κάποιος μου κάνει μετάγγιση συναισθημάτων.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σε εσένα ένα μεγάλο Σε αγαπώ... κι ένα μεγάλο Ευχαριστώ... που υπάρχεις
δίπλα μου, που με κάνεις ευτυχισμένη που έχουμε αυτό τον αδερφικό δεσμό..
Ναι σε νιώθω το μεγάλο αδερφό μου όπως ένιωσα και με άλλους ανθρώπους...
το ίδιο συναίσθημα, που θέλησα να νιώσω έτσι γιατί μου το ενέπνευσαν αυτό το
συναίσθημα.
Ειλικρινά δεν ξέρω πόση δύναμη έχουμε μέσα μας και πόσα μπορούμε να αντέξουμε εμείς οι άνθρωποι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε όση δύναμη μας έχει δώσει Εκείνος.
Ξέρει τι μας δίνει, το θέμα είναι να μπορέσουμε να (δια)χειριστούμε σωστά και να μη ρίχνουμε το βάρος μόνο μπροστά ή μόνο πίσω. Να το μοιράζουμε για να ισορροπεί στις πλάτες μας.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μου αρέσει στη ζωή μου να μοιράζομαι, όταν πια νιώθω εμπιστοσύνη σιγουριά και ασφάλεια
με τους γύρω μου. Είναι λίγοι ελάχιστοι εκείνοι που με έχουν κάνει να αισθανθώ έτσι.
Μπορεί στην αρχή να ήθελα να μοιραστώ με όλους όσα υπάρχουν καλά τυλιγμένα μέσα στο πέπλο
μου (μέσα στο ρόδι της ζωής μου), αλλά είδα ποιοι ήταν εκείνοι που τα καλά κρυμμένα μυστικά τα σκόρπισαν στον αέρα, τα έκαναν χίλιαδες μικρές ανάσες δικές μου.. το ένιωθα... ότι κάποτε είχε γίνει κατ' αυτόν τον τρόπο.
Και όταν κάποια στιγμή βεβαιώθηκα πικράθηκα πολύ... όχι επειδή κάποιοι με σκόρπισαν στον αέρα
αλλά επειδή εγώ δεν είχα κρίνει σωστά .. όμως συγχώρεσα τη στάση τους.

Θέλω να μοιράζομαι με τους άλλους, να γίνομαι στήριγμα, να δώσω το χέρι μου, την αγκαλιά μου
το δάκρυ μου, το γέλιο μου, μα πάνω απ' όλα την καρδιά και την αγάπη μου στους άλλους..
Καμιά φορά τα μυστικά μας όταν αποκαλύπτονται ίσως δε περιμένουμε ότι υπάρχει και κάποιος
άλλος άνθρωπος που έχει νιώσει έτσι, έχει βιώσει ίσως τις ίδιες καταστάσεις και τότε μάλλον τρομάζουμε. Γιατί δεν ξέρουμε πως να διαχειριστούμε τον άνθρωπο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται
γυμνός χωρίς καμια μάσκα, χωρίς κανένα προσωπείο πάνω του. Δεν ξέρουμε τι πονάει περισσότερο,
η γύμνια του άλλου ή δική μας γύμνια που καθρεφτίζεται στη ψυχή και στη ζωή του?

Εβδομάδα παθών και καλούμαστε για ακόμα μια φορά Μαζί Του να σηκώσουμε το βάρος του Σταυρού να νιώσουμε την πορεία προς στη Σταύρωση. Το χειρότερο δεν είναι η τοποθέτηση των καρφιών, αλλά ο πόνος όταν τα καρφιά αφαιρούνται που οι πληγές μένουν ανοιχτές.. και αιμορραγούν... μόλις τις κοιτάξεις ξανά μόλις αντιληφθείς ότι αυτό που νιώθεις αισθάνεσαι είναι ακόμα ένα κομμάτι πόνου, ένα κομμάτι αγάπης που κάποιος, κάτι προσπάθησε να αφαιρέσει από τη ζωή σου. Αυτό πονάει περισσότερο όλα τα άλλα τα αντέχεις...

Μπορεί και πάλι να παρερμηνευτεί όλο αυτό ... γιατί έχω μάθει να μιλάω και να εκφράζομαι περίεργα αλλά ένα πράγμα δεν μετανιώνω ότι κάποια στιγμή πορευτήκαμε μαζί μέσα από τα βιώματά μας. Δεν είναι τυχαίο ότι μας έσμιξε ο δρόμος και καταφέραμε να μοιραστούμε πολλά πράγματα από τις ζωές μας. Ακόμα και τα ανείπωτα τα είπαμε και κλάψαμε και γελάσαμε, και αγκαλιαστήκαμε και πορευτήκαμε ... Προσπαθώ να βρω εκείνες τις λέξεις που να προσδιορίσουν τι νιώθω και τι είσαι για μένα, πρώτη φορά δε βρίσκω τίποτα... ίσως να σου πω την αλήθεια δεν θέλω να το ντύσω με τόσο έντονα λόγια... ξέρεις και ξέρω τι σημαίνουμε στις ζωές μας. Άλλωστε δε μπορείς να περιγράψεις τα όσα κάποιοι άνθρωποι πέρασαν μέσα σε λίγες γραμμές.... αυτά όλα είναι καταγεγραμμένα στη μνήμη μας, στα όσα ζήσαμε και ελπίζω ότι θα ζήσουμε κι άλλα. Ναι δεν την έχω χάσει την ελπίδα μου, όχι κάτι καίει ακόμα μέσα μου, δεν πρόδωσα και δε προδόθηκα και ότι πληγές κι αν έχουμε τώρα θα κλείσουν. θα είμαστε καλά το εύχομαι το προσεύχομαι...
Ξέρεις τι με τρομάζει περισσότερο ότι με νιώθεις με αισθάνεσαι τι μπορεί να περνάω όπως κι εγώ για σένα και βυθίζομαι ακόμα πιο πολύ [πάντα με ένιωθες, πάντα σε ένιωθα, πάντα τα λόγια μας ήταν καλοπροαίρετα και ντυμένα με νοιάξιμο και αγάπη]... κι εδώ είναι το λάθος μας... Φοβόμαστε να απλώσουμε ξανά το χέρι.


4 σχόλια:

yannidakis είπε...

έπιασες το νόημα των ημερών όπως όλοι μας θα έπρεπε να το βιώνουμε. Προσωπικά, εργάζομαι από τις 8 το πρωί έως τις 23 το βράδυ και εκείνη την ώρα πολύ απλά ξεκινώ άλλες εργασίες οι οποίες δεν μου επιτρέπουν να φιλοσοφήσω την ανάβαση (ή κατάβασή μου).
Απόλαυσα την ανάρτησή σου τούτη :[

Δακανάλη Μαρία είπε...

σε ευχαριστώ γιαννιδακη για τα λόγια τουτα είναι χρήσιμα!!! ξέρεις πόσο πολύ!!!

καλή ανάσταση να έχουμε ψυχής πάνω από όλα!!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η Ανάσταση είθε να σημάνει για σένα τον ήχο της καμπάνας της ανάτασης της ψυχής σου..γιατί η ψυχή είναι ζωντανή όταν η καρδιά ακούει και χτυπάει μέσα μας ακόμα κι όταν πονάμε..

μείνε ζωντανή.

Δακανάλη Μαρία είπε...

theprincessandtheowl

Εύχομαι και για σένα καλή Ανάσταση ψυχής καρδιάς πνεύματος και να συνεχίζεις τα τόσο όμορφα αλληγορικά "παραμύθια" της ζωής...

ευχαριστώ για το ανάλαφρο πέρασμά σου...μέσα από το δικό μου "δάσος" ... :))))

θα μείνω ζωντανή... για όσο ακόμα έχω να προσφέρω....ανιδιοτελώς την αγάπη και την ψυχή μου και μέσα από τον πόνο και μέσα από το γέλιο και μέσα από όλα εκείνα που με περιτριγυρίζουν !!!