Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Πως να ηρεμήσω




Πως να ηρεμήσω ...

αφού η ζωή είναι πολύ , μα πολύ μικρή
μάτια μου ...
αρκεί μια στιγμή ...
για να προχωρήσω..

σε όσα είναι μια προδιαγεγραμμένη πορεία..
όχι , όχι δεν έχει να κάνει με κανένα
και με τίποτα αυτό το ποστ

έχει να κάνει με όλα όσα μένουν μέσα μου...

απλά είμαι δύσκολος χαρακτήρας μάτια μου ...
και όλα κάποια στιγμή θα τελειώσουν ...

απλά τότε δε θα φοβηθείς τίποτα
και δε θα σε εμποδίσει και κανένας..
δεν θα υπάρχει κανένας να εμποδίσει
το πέταγμα σου...

και θα δεις θα νιώσεις ελεύθερο - σα φτερό που
το φυσάει ο αέρας - και το πάει εδώ κι εκεί..
ίσως κάποτε ίσως τότε κάποιοι
να εκτιμήσουν περισσότερο...
τη πορεία που ήθελες να γράψεις...


είσαι κι εσύ που κάθε βράδυ με "φυλάς"

Στάζει η στιγμή ... κόκκινες κατακόκκινες
"υδονές" συνύπαρξης με ότι αγάπησες..
με ότι σε αγάπησε και με ότι αγαπήθηκες

Αυτές κρατάς και προχωράς στο δύσκολο
έργο της Ανύψωσης Σου ...
Δύσκολα φεγγάρια ... 
Κι όταν βρίσκονται στη γέμιση
με χρώμα ασημί ... 
τυφλωνεσαι..πως να δεις το κάλπικο ....
μα δεν υπάρχει κάλπικο μάτια μου ...
όλοι είμαστε φεγγάρια που διαγράφουμε
πορεία μέχρι την γεμίσή μας .. με ότι
πιο όμορφο έχουμε επιθυμήσει...
έχουμε γευτεί .... ΑΓΑΠΗ και ΕΡΩΤΑ

Αν κι όλα πια Φαντασία και Συναίσθημα 
δημιουργούν χώρους 
περιφρούρησης 
από ότι σε Πληγώνει Βαθιά...
από ότι σου Στερεί 
την ύπαρξη Σου... 

Ξαπλώνεις το Κορμί 
κατάκοπο και ηΛογική
κατακεραυνώνει 
το Συναίσθημα...
Σκληρή η πραγματικότητα για όσους
δεν την αντέχουν.. ΕΣΥ όμως μάτια μου
ξέρεις να την Αντέχεις .. και πρέπει όταν
και όποτε να την Αντέξεις... 

Μόνο μια ευχή ... 
Σταμάτα να πληγώνεις άλλο
αυτό που αγάπησες .. αυτό που κράτησες ..
αυτό που μοιράστηκες .. 
είτε αυτό λέγεται Δύο Ψυχές σε Μία!
είτε λέγεται Συντροφικότητα Ψυχών
που δόθηκαν και έδωσαν στο πέρασμα των καιρών
ότι είχαν περισσότερη ανάγκη .... Την Ψυχή τους..
με οποιοδήποτε τρόπο

Μη θολώνσεις τα νερά .. ποτέ... 
τουλάχιστον όχι με δάκρυα λύπης ...
να είναι δάκρυα χαράς .... 
γιατί κάποτε θα Λυτρωθείς από ότι Σε πλήγωσε Κάποτε

Να ήξερες πόσο σε λαχτάρησε ...
Τα δάκρυα μέσα δε χώρεσαν κι άρχισαν πάλι 
εξω να ξεχειλίζουν
μη με αφήνεις άλλο αργοπεθαίνω...
Χρόνια .... με αλυσίδες ...
ασφυξία ....

"Γλυκό μεθύσι μου, στο γρίφο μου βρήκα τη λύση μου
και το γιορτάζω πετάω, απ' την ανατολή στη δύση μου.
Το κόσμο που γυρνάει κάνω ανάκατο,
μα ακόμα -κοίτα με!- πατώ σε κόσμο υπαρκτό.
Και τα καράβια μου, ναυάγια στο βυθό, μα δεν με νοιάζει
Eίναι οι νεράιδες μου εδώ.... Τίποτα δεν με τρομάζει.

Το ποτάμι κυλάει κι όπου θέλει ας με πάει
τη μια με φτιάχνει, την άλλη με χαλάει.
Μα έχω κρυφή ελπίδα, πως ό,τι άσχημο είδα
ίσως να φταίει η χαλασμένη μου πυξίδα."

καληνύχτα ψυχάκι

4 σχόλια:

AERIKO είπε...

ίσως κάποτε ίσως τότε κάποιοι σε αγαπήσουν για αυτο που ακριβώς είσαι...γιατι όπως και να το κάνουμε η αληθινή αγάπη ναι...σε Φυλά..

Το αποψινό σου τρύπησε μια μεγάλη αλήθεια μου και το ωραιότερο..; αντι για αίμα έσταξε μέλι..


Αυτο τριανταφυλλένια μου το φερνουν στη στιγμή μου Σπάνιααα μόνο λέξεις καθαρής ψυχής.Μην αλλάξεις...

:)

Λιακάδα ☼ είπε...

Aυτός χάνει...
Εσύ πονάς...
Εγώ σε νοιώθω...
Μην αλλάξεις... τα'χουμε ξαναπεί χρονια τώρα... ;)

Kαλό ξημέρωμα σου εύχομαι με όνειρα λιγότερο πικρά από τις σκέψεις σου...

Δακανάλη Μαρία είπε...

Καλησπέρα Αερικό !!!

Πάντα όταν κάτι βγαίνει καθάριο από μέσα μας αγγίζει χορδές ανθρώπων που όντως κοιτάνε ψηλά .... κι εκεί όλο και κάτι βλέπουν ...

Να είσαι καλά πάντα καλά...
Οι αλλαγές ρε γαμώτο δε μου πάνε...

;)))

Δακανάλη Μαρία είπε...

Λιακάδα μου ....
Καλησπέρα!!!
Δεν χάνει κανένας γιατί δεν παίζεται κανένα παιχνίδι ..
μονάχα ένα πρόσωπο είναι όλο αυτό!
εκείνο που καθρεφτίζεται καθημερινά στον Καθρέφτη Μου..
Δεν μιλάει για κανέναν...αν και θα ταίριαζε σε Κάποιον αλλά πάει καιρός οπότε δε κάνω καν το κόπο, να χαρίσω φαιά ουσία Εαυτού σε κάτι που με Πλήγωσε Τόσο...


ξέρω ότι με νιώθεις....
να είσαι καλά !!!